Izba Pamięci Ziemi Mszczonowskiej

Historia Straży Pożarnej w Osuchowie

Lata dwudzieste ubiegłego stulecia to czas, kiedy zaczęto dostrzegać potrzebę formowania lokalnych  jednostek straży pożarnych. Typowe dla ówczesnego budownictwa drewniane domy kryte słomianymi strzechami często stawały w płomieniach. Żywioł ognia niejednokrotnie pochłaniał całe wsie oraz duże fragmenty gęsto zabudowanych miast. Aby przeciwdziałać  zagrożeniom ruch pożarniczy musiał  stać się  powszechny.  Straże ogniowe zaczęły więc powstawać nie tylko w miastach, ale  również na terenach wiejskich.  
W 1928 roku została założona Straż Pożarna w Osuchowie. Inicjatorem założenia jednostki był ksiądz Feliks Kozak.  Wsparło go wielu mieszkańców, wśród których wyróżniał się Feliks Majewski. Obaj założyciele weszli później do władz nowo powstałej jednostki. Ks. Kozak został prezesem, zaś Feliks Majewski naczelnikiem osuchowskiej straży. Właściciel dóbr osuchowskich, hrabia Edward Broel –Plater aprobował i wspierał działania mieszkańców zmierzające do powstania miejscowej straży ogniowej. Pracownicy folwarczni mogli zostawać członkami straży i na równi z gospodarzami osuchowskimi uczestniczyć w akcjach  pożarniczych.  

W 1930 roku ze składek społecznych zakupiono sikawkę ręczną oraz beczkowóz o pojemności 300 litrów. Konie do ciągnięcia wozu z sikawką oraz beczkowozu były w razie potrzeby podstawione  przez gospodarzy będących członkami straży. Drewnianą szopę do przechowywania sprzętu strażackiego w tym samym roku pobudowano w miejscu, w którym stoi obecna remiza OSP Osuchów. 
W 1945 r. naczelnikiem straży został  Stanisław Jarząbek. Natomiast funkcję prezesa  po śmierci księdza Feliksa Kozaka powierzono Tadeuszowi Szczepkowskiemu. Gdy władze komunistyczne odebrały  majątek rodzinie Platerów spotkania strażackie zaczęto  organizować także w osuchowskim pałacu. W tym czasie  wyposażenie jednostki stanowiły: beczkowóz, sikawka ręczna, jeden odcinek węża W-52 oraz prądownica. Ten skromny sprzęt nie zdołał jednak zapobiec jednemu z najtragiczniejszych wydarzeń w dziejach Osuchowa.  26 września 1948 roku w pomieszczeniach spichlerza, w których  strażacy zorganizowali zabawę taneczną, wybuchł pożar. Ogień wyjątkowo szybko rozprzestrzenił się od strony schodów na salę. Wysoko umieszczone i zakratowane okna uniemożliwiły skuteczną ewakuację osób, które znajdowały się  wewnątrz budynku. Zginęło wówczas 49 osób w tym dwóch strażaków; druhowie Edward Dębski i Mieczysław Lewandowski.

W  grudniu 1954 roku w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju w Osuchowie powstała Gromadzka Rada Narodowa.  Jej członkowie podjęli decyzję o budowie murowanej remizy strażackiej. Komitet budowy w składzie: Tadeusz Szczepkowski (sekretarz gromadzki i prezes OSP), Jan Franke (leśniczy z Osuchowa) oraz Walenty Sołtyk i Stanisław Krawczyk – został powołany w 1959 roku. Niestety jak się okazało obiekt musiano wybudować  głównie z funduszy społecznych. Zarząd straży pożarnych i władze administracyjne nie wykazały należytego zrozumienia dla lokalnej inicjatywy.

1961 roku z racji na zmianę systemu alarmowania z gongowego na syrenę elektryczną, remiza została zelektryfikowana. 
W 1962 roku na walnym zebraniu straży prezesem został wybrany druh Stanisław Dębski. Funkcję naczelnika objął natomiast dh Wojciech Zaniewski.  Nowy prezes przyjął za cel rozbudowę siedziby OSP Osuchów o salę, w której można by organizować zabawy taneczne i loterie fantowe, przynoszące zyski  finansowe - tak potrzebne do sfinansowania zakupu nowego sprzętu pożarniczego oraz dalszego utrzymania remizy.  Komitet rozbudowy strażnicy  założono 9 stycznia 1966 roku. W jego składzie znaleźli się: Stanisław Kotarski (przewodniczący Gromadzkiej Rady Narodowej w Osuchowie), Stanisław Orzechowski (agronom gromadzki), Stanisław Dębski (prezes OSP) oraz Walenty Sołtyk, Kazimierz Wojtczak i Stanisław Zgórzak. Rozbudowa obiektu była finansowana ze środków społecznych  i funduszy przekazanych przez PZU.  Inwestycję zakończono w 1967 roku.  W tym samym roku jednostka otrzymała  wóz bojowy STAR -25, który zastąpił posiadany od początku lat 60-tych,  leciwy  samochód marki DODGE.

Sztandar OSP Osuchów został zakupiony z własnych środków w 1981 roku. Jego poświęcenia dokonano 6.06.1981 roku, kiedy to zorganizowano  obchody ku czci pięćdziesiątej rocznicy powstania  jednostki.  W 1986 roku  w ramach obchodów Wojewódzkiego Święta Straży Pożarnej w Skierniewicach osuchowski sztandar został udekorowany Srebrnym Medalem „Za zasługi dla pożarnictwa”. 
Pod koniec lat 80-tych kolejny raz zmieniły się władze OSP Osuchów. Funkcję naczelnika przejął druh Tadeusz Krawczyk, zaś wiceprezesem został druh Andrzej Szustakiewicz.

W 1994 roku jednostka otrzymała z żyrardowskich Zakładów Lniarskich samochód STAR A21, który następnie został skarosowany ze środków Urzędu Gminy Mszczonów oraz funduszy własnych OSP Osuchów. 
W 1997 roku w dowód uznania wieloletniej pracy społecznej Zarząd Gminny ZOSP w Mszczonowie wystąpił do Zarządu Głównego OSP o nadanie najwyższego odznaczenia strażackiego „Złotego Znaku Związku” dla druha Stanisława Dębskiego, który został mu wręczony na kilka miesięcy przed jego śmiercią.

14 września 2008 roku  w dniu uroczystych obchodów 80-lecia powstania straży w Osuchowie  sztandar jednostki został udekorowany Złotym Medalem „Za zasługi dla pożarnictwa”. Dekoracji dokonał osobiście Prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego OSP dh Marek Choiński.  

Na podstawie materiałów OSP Osuchów
oprac. Piotr Dymecki