Izba Pamięci Ziemi Mszczonowskiej

HANNA PARYSIEWICZ

Aktorka teatralna, telewizyjna, filmowa i radiowa. Urodziła się 1 lipca 1907 w Łagiszy. Zmarła 22 czerwca 1968 w Warszawie. Ukończyła Liceum Kaplińskiej w Krakowie, następnie uczęszczała do Miejskiej Szkoły Dramatycznej. Debiutowała na scenie Teatru Polskiego w Warszawie 30 sierpnia 1928 jako Klocia w spektaklu "Tamten" Gabrieli Zapolskiej i została zaangażowana do zespołu tego teatru na sezon 1928/29.

Ponadto występowała na innych scenach warszawskich, np. w Teatrze Ateneum (1930, sezon 1934/35), Teatrze Nowym (1933), Teatrze Comoedia (sezon 1934/35), gościnnie uczestniczyła w pracach Instytutu Reduty (marzec 1936), gdzie zagrała Magdalenę "Pierścień wielkiej damy", "inteligentnie, z umiarem, ze smakiem" (Adam Grzymała-Siedlecki). W sezonie 1936/37 grała w Stołecznym Teatrze Powszechnym. W 1937-39 występowała gł. w Teatrze Małym, Polskim oraz Kameralnym. W czasie okupacji niemieckiej przez kilka miesięcy występowała w warszawskim jawnym teatrze Złoty Ul (1940), następnie pracowała jako kelnerka, potem pracownica fizyczna w warsztacie ślusarskim. Po wojnie początkowo mieszkała w Krakowie. W 1946, wróciła do Warszawy; pracowała poza teatrem. W sezonie 1949/50 należała do zespołu warszawskiego Teatru Rozmaitości. W 1951-54 występowała w Teatrze.

W filmie zadebiutowała w roku 1933 w polsko-czechosłowackiej produkcji „Dwanaście krzeseł" w reżyserii Maca Frica i Michała Waszyńskiego. Przed wojną zagrała jeszcze w filmie „Kobiety nad przepaścią" (1938) w reż. Michała Waszyńskiego i Emila Chaberskiego, a po wojnie w 1952 w „Warszawskiej Syrenie" w reż. Tadeusza Makarczyńskiego. W 1958 zadebiutowała w Teatrze Telewizji w spektaklu „Dwie rurki z kremem" (Ciotka Sylwia) w reż. Józefa Słotwińskiego, później zagrała u takich reżyserów m. in. jak Jerzy Antczak, Jerzy Markuszewski i Erwin Axer. Bardzo istotny rozdział jej artystycznej kariery, to aktywność w Teatrze Polskiego Radia, gdzie wystąpiła m. in. w takich spektaklach jak debiutancki: „Odezwa na murze" (1952), „Dziecinne lata" (1963), „Dziedziczka z Saumur" (1966) i „Prom na Dunaju". Była córką Stanisława, inżyniera górnika, i Stefanii Parysiewiczów. W 1927 wyszła za oficera Wojska Polskiego (prawdopodobnie Słapę), z którym wkrótce się rozwiodła. Od ok. 1935 do 1946 była towarzyszką życia kompozytora Jana Maklakiewicza. Pochowana w Warszawie na Starych Powązkach.