Aktualności - rok 2023

Kenkarta Jana Nepomucena Maklakiewicza, 31.12.1942 r.

Kenkarta (niem. Kennkarte), dokument tożsamości wystawiony na nazwisko Maklakiewicz Jan w dniu 31 grudnia 1942 roku. Szary karton, o wymiarach 29,4 × 14,0 cm, złożony w dwóch miejscach w trzykartkową „książeczkę”.

Na dokumencie odczytać można kilka informacji: miejsce wystawienia: Mszczonów; starostwo powiatowe: Sochaczew; okręg: Warszawa; numer rozpoznawczy: 343; dokument ważny do 31.12.1947 roku; nazwisko: Maklakiewicz; imię: Jan; urodzony: 12.05.1874 r. w Straszewie, starostwo: Nieszawa; zwód wyuczony i wykonywany: organista kościelny; wyznanie: rzymskokatolickie, brak znaków rozpoznawczych.

Dodatkowo na kenkarcie odciśnięta została pieczęć Generalnego Gubernatorstwa. W jej centralnej części znajduję się czarno-biała fotografia właściciela, pod którą widnieje podpis Jana Maklakiewicza oraz odcisk jego linii papilarnych.

Kenkarta była dokumentem tożsamości wydawanym obligatoryjnie przez niemieckie władze okupacyjne, na mocy rozporządzenie Generalnego Gubernatora Hansa Franka z 26 października 1939 r., wszystkim nie – niemieckim mieszkańcom Generalnego Gubernatorstwa, którzy ukończyli piętnasty rok życia od czerwca 1941 r. Kenkarty Polaków miały kolor szary. Ostatnie obowiązkowe kenkarty wydano w roku 1943.

ak, GCI

  • Kenkarta Jana Nepomucena Maklakiewicza, 31.12.1942 r.

wstecz